TOP 5: najlepsze smartfony poniżej 200 USD

Zarządzałeś ofertą specjalną , zmodyfikowana wersja Androida 4.3. Wizualnie interfejs przypomina Windows Phone (jak widać na zdjęciach), obsługiwane są aplikacje na Androida, ale urządzenie współpracuje z usługami Microsoftu zamiast Google. Aplikacje należy pobierać ze Sklepu Nokia, a nie z Google Play. Oczywiście jest ich znacznie mniej, ale nikt nie zabroni ci bezpośredniego instalowania plików APK. Jednocześnie Nokia nie odpowiada za kompatybilność, ale doświadczenie pokazuje, że większość aplikacji działa poprawnie na Nokii X2.

Najważniejszy jest sprzęt. System jest produktywny i działa bez spowolnień, które zgrzeszyły pierwsza generacja modeli X. Nokia X2 jest wyposażona w zaktualizowany dwurdzeniowy procesor Qualcomm Snapdragon 200 Cortex-A7 1,2 GHz, akcelerator graficzny Adreno 305 i 1 GB pamięci RAM. Smartfon radzi sobie ze wszystkimi zadaniami, poza ciężkimi grami: ruszy Real Racing 3, ale w niektórych miejscach może spowolnić. Wszystko, czego potrzebujesz, możesz umieścić w pamięci wewnętrznej o budżetowej pojemności 4 GB, co nie zmieści się na karcie pamięci microSD.

Fajnie, że design smartfona jest podobny do rozpoznawalnie jasnego < a href="/ek-list.php?brands_=120&presets_=&subkatalogs_=&katalog_=122&series_=3998&years_=&minPrice_=0&maxPrice_=0&order_=pop">Modele Lumia: ładne kanciaste, zdejmowany tył z kolorowego poliwęglanu, w przypadku X2 błyszczący z przezroczystą powłoką. Pod nim znajdują się dwa sloty na karty SIM, slot microSD oraz akumulator, który pozwala na oglądanie wideo HD przez około 6 godzin.

Ekran nie ma wysokiej rozdzielczości (tylko 800x480 pikseli), ale do duże „okienkowe” nie stanowi problemu. Ale w małych czcionkach będzie to zauważalne. Ale tutaj jest matryca IPS z dobrym odwzorowaniem kolorów i warstwą polaryzacyjną ClearBlack (zwiększa widoczność ekranu w słońcu), powłoką oleofobową i szkłem Gorilla 3.

znacznie ciekawsze niż poprzednie , pomimo faktu, że ta symbioza sama w sobie jest dziwnym i wątpliwym przedsięwzięciem.

Bardzo rzadko HTC zadowala się własnych wielbicieli smartfonów za stosunkowo niewielkie pieniądze. Model to mały batonik, który niewiele różni się od innych przedstawicieli tej kategorii cenowej. Ale odgaduje się rodzinne cechy producenta, a pewna indywidualność jest nadal nieodłączna. Mowa o tym samym kolorze „tyłu” (czarny, biały lub czerwony) oraz głośnika umieszczonego nad ekranem.

Tylny panel jest lekko gumowany, zdejmowany, pod nim znajduje się bateria 2000 mAh . Z jednej strony zwiększa to żywotność baterii (przy maksymalnym obciążeniu, czyli podczas gry 3D przy wysokiej jasności, wytrzymuje 4 godziny, a w trybie normalnym w ciągu dnia nie będzie potrzebny przewód do ładowania), a z drugiej z drugiej strony sprawia, że smartfon jest dość gruby.

Przeciętny rozmiar ekranu to 4,5 cala, rozdzielczość to 854x480 pikseli. Niestety ten model ma prostą matrycę TN, co oznacza mniejsze kąty widzenia niż większość smartfonów. Jak jednak często patrzysz na swojego smartfona z boku? Ale w słoneczny dzień nie będzie łatwo odczytać tekst na ekranie. Odrzucenie matrycy IPS, nawet najprostszej, jest oczywistym krokiem w kierunku obniżenia kosztów, ale czy naprawdę trzeba tak dużo oszczędzać na głównym elemencie smartfona? Ekran nie jest taki zły, ale technologia i postęp pozwalają na umieszczenie w urządzeniu czegoś bardziej zaawansowanego.

Istnieją również pewne ograniczenia związane z systemem operacyjnym: użytkownik będzie musiał zadowolić się Androidem 4.2 , który wygląda i wygląda jak nowoczesny 4.4, ale gorzej zoptymalizowany.

Ale wydajność smartfona jest dobra, dzięki 4-rdzeniowemu procesorowi 1,3 GHz i 1 GB pamięci RAM. Ale margines wydajności procesora graficznego ARM Mali-400 MP2 raczej nie wystarczy dla nowoczesnych gier, nawet z ekranem o niskiej rozdzielczości. Tak, i trzeba oszczędzić miejsce na gry: jest około 2 GB wolnej pamięci, a są problemy z uruchomieniem z zewnętrznej karty pamięci (według użytkowników).

Jednym słowem mamy smartfon z wieloma zaletami i wadami. Wydaje się, że zaufanie do marki i stylowy wygląd będą decydującym czynnikiem przemawiającym za zakupem.

Ten smartfon nie urodził się jako pracownik państwowy, ale stał się nim po roku życia. Zeszłoroczny s920 był kiedyś jednym z najbardziej produktywnych urządzeń Lenovo i należał do średniej półki cenowej.

Ogromny ekran 5,3 cala z matrycą IPS i rozdzielczością 1280x720 pikseli, czyli zagęszczeniem pikseli 277 ppi. Wyświetlacz wykorzystuje technologię OGS: szkło bez szczeliny powietrznej, ciepłe kolory, dobry i czuły czujnik. Wszystko to dobrze, pamiętaj tylko, że smartfon jest duży, co może nie wszystkim się podobać. Pokrowiec można łatwo zdjąć, a pod nim można zainstalować dwie karty SIM i kartę microSD. Cieszę się, że bateria jest wymienna i pojemna: 2250 mAh. Umożliwia ładowanie smartfona raz na jeden lub dwa dni, w zależności od obciążenia.

8-megapikselowy aparat jest dobry dla niedrogiego smartfona, ale generalnie nic specjalnego. Światłoczułość jest przeciętna, stabilizacja i ustawianie ostrości nie najlepsze. Niemniej jednak pozwala na robienie czegoś w ruchu, a to jest najważniejsze dla mobilnego aparatu.

Smartfon jest wyposażony w stary, dobry 4-rdzeniowy procesor MTK 6589W o częstotliwości 1,2 GHz , który jest często umieszczany na dwóch kartach SIM „pracowników państwowych”. Większość aplikacji działa płynnie, choć wymagające gry mogą być problematyczne w postaci długich czasów ładowania lub zacinania się. Prawdopodobnie ma to wpływ na niewielką ilość dostępnej dla użytkownika pamięci: tylko 1 z 4 GB. Dlatego należy go regularnie czyścić i przenosić aplikacje na kartę microSD. Ta sztuczka nie działa ze wszystkimi aplikacjami.

Smartfon sprawdza się dobrze jako odtwarzacz wideo (szczególnie w połączeniu z aplikacją MXPlayer) i do surfowania po Internecie. Mimo to, biorąc pod uwagę duży i wysokiej jakości ekran.

Dzięki klasycznemu wzornictwu biały matowy panel tylny sprawia przyjemne wrażenie i pozwala trzymać smartfon bez ryzyka poślizgnięcia się, w przeciwieństwie do błyszczących odpowiedników. Miłym detalem jest cienka metalowa obwódka, która graniczy z krawędziami urządzenia. Prawdopodobnie to on, wraz z cienką ramką wokół ekranu, nadaje L90 droższy wygląd niż jest w rzeczywistości.

Smartfon jest wyposażony w port podczerwieni, który często służy do sterowania ekwipunek. Wie, jak „dowodzić” telewizorami i odtwarzaczami wideo. Szkoda tylko, że klimatyzatory i inne sprzęty AGD nie podlegają urządzeniu.

Ekran 4,7 cala to przeciętny rozmiar ze średnią rozdzielczością 960x540 pikseli, gęstość pikseli to 235ppi. To wystarcza „pracownikowi państwowemu”, zwłaszcza że jasność ekranu jest wysoka, odwzorowanie kolorów jest dobre, a gama kolorów zbliżona do kanonicznej sRGB.

Wypełnienie smartfona odpowiada do poziomu w dobrym tego słowa znaczeniu: posiada 4-rdzeniowy procesor Qualcomm MSM8226 1,2 GHz z 1 GB pamięci RAM. Pamięć wbudowana to 8 GB, czyli niewiele, ale typowe dla swojej klasy. Ponadto zawsze możesz kupić kartę rozszerzeń microSD za dodatkowe 32 GB.

Działa na nowej wersji systemu operacyjnego Android 4.4.2 Kitkat, który jest bardzo fajny i nie jest dostępny dla wszystkich niedrogich smartfony. Są ładne „żetony” kontroli i odblokowywania za pomocą „kranów”. Niektórzy użytkownicy ignorują tę funkcję, ale w rzeczywistości jest to przydatna i przyjemna funkcja.

Aparat nie jest znakomity, ale jest przyzwoity. Można go uruchomić za pomocą gestu przesuwania po ekranie, jak to zwykle w przypadku LG, lub mechanicznego przycisku zasilania. Szybko się uruchamia i dobrze skupia.

Pojemna bateria 2450 mAh naprawdę cieszy smartfon. Dzięki niemu, przy intensywnym obciążeniu, LG L90 można ładować raz na dwa dni, w przeciwieństwie do zdecydowanej większości smartfonów z Androidem.